ഒപ്പ്

ജീവിതത്തില്‍ എത്രയോപേരാണ് ഒറ്റയ്ക്ക് സഞ്ചരിക്കുന്നത്. അല്ലെങ്കില്‍ ജീവിതം ഒറ്റയ്ക്ക് ജീവിച്ചു തീര്‍ക്കുന്നത്. ജീവിതം അനാഥമായി വിങ്ങിതീര്‍ക്കുന്നവര്‍.
ബസ്സിലും, റോഡിലും, ബോട്ടിലും...
സ്ഥിരമായി എത്രയോപേരെ നാം കാണുന്നു. പല മുഖങ്ങളും അപരിചിതമാണ്. എല്ലാ ദിവസവും തമ്മില്‍ തമ്മില്‍ കാണുന്നുവെങ്കിലും അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും പേരുപോലും നാം ചോദിക്കില്ല. ഒരു ദിവസം കണ്ടിലെങ്കില്‍ കണ്ടില്ല.
അത്രയേ ഉള്ളു ജീവിതം. അതിനപ്പുറം നമ്മുക്കെവിടെ നേരം. "എന്നെകൊണ്ട് ഒരു പ്രയോജനവും ഇല്ലാത്തആള് എന്നെ കാണാന്‍, അല്ലെങ്കില്‍ എന്നോടൊന്നു സംസാരിക്കാന്‍ വന്നിട്ടുണ്ടോ? "
പലപ്പോഴും കാണാന്‍ വരുന്നതാരാ...?
പെന്‍ഷന്‍കാശിന്‍റെ പാതി വാങ്ങാന്‍ വരുന്ന മരുമോളും, വര്‍ഷത്തില്‍ ഒന്നു വന്നുപോകുന്ന മകനും...
ജീവിതം ഇങ്ങനെയൊക്കെയാ ...
ചിലരെങ്കിലും ജീവിതത്തിന്‍റെ എവിടെയൊക്കെയോവച്ച് മറന്നുപോയി- സ്വപ്നം കാണാന്‍.
ആരെങ്കിലും ഉണ്ടെന്ന തോന്നല്‍ വേണം മനുഷ്യന്,
വല്ലപ്പോഴും "ഇപ്പോളെങ്ങനെഉണ്ടെന്നു" ചോദിക്കാന്‍ ആരെങ്കിലുമൊക്കെ വേണം നമുക്ക് .
അതെ എന്നെ അറിയാത്ത ഞാന്‍ അറിയാത്ത  ആര്‍ക്കെങ്കിലുമൊക്കെ മാറ്റി വയ്ക്കുന്ന നമ്മുടെ സമയം അല്ലെങ്കില്‍ ഒരു സഹായം 
ജീവിനുള്ളടുത്തോളം കാലം ആരും മറക്കില്ല.
അതാണ് ഈ ലോകത്തെ നിന്‍റെ ഒപ്പ്.